Dødsdansen

På hjemmesiden til Det Norske Teatret står blant annet følgende om Dødsdansen:

"Ekteparet Alice og Edgar feirar snart sølvbryllaup, og etter 25 år har dei gjort det til ein vane å plage kvarandre. Den strie artillerikapteinen og kona hans har isolert seg på si festningsøy, men når vennen Kurt kjem på besøk går det på livet laus igjen.

Det er i år (2012, Scenewebs kommentar) 100 år sidan den store, svenske dramatikaren August Strindberg døydde. Mange av stykka hans hentar tema frå hans eige stormfulle liv og kompliserte forhold til kvinner.

(...)

Strindberg blir rekna som den største diktaren i Sverige. Han vaks opp i Stockholm og var son av ein kjøpmann. Etter eit kort studieopphald i Uppsala livnærte han seg ei tid som forsikringsagent, statist og journalist. På denne tida kom han med sitt første skodespel, Fritänkaren. I åra som følgde kom einaktaren Den fredlösa og Mäster Olof. Han fekk ikkje nokon suksess med desse tidlege teaterstykka, så han gjekk over til romanforma. Strindberg blei berømt med Røda Rummet, ei realistisk skildring av det svenske samfunnet. Etter fleire romanar vende han attende til dramatikken. I 1887 kom Faderen og i 1888 Frøken Julie.

I forordet til Frøken Julie gjer Strindberg seg til talsmann for eit naturalistisk og intimt teater. I desse naturalistiske stykka er det skildringa av forholdet mellom mann og kvinne og mellom klassar som står i forgrunnen. Når Dødsdansen kjem i 1900, har Strindberg langt på veg forlate det naturalistiske programmet.

I 1898 kom første delen av Till Damaskus, eit vandringsdrama med sterke ekspresjonistiske trekk. Med Ett Drömspel frå 1901 lanserer Strindberg ein heilt ny sjanger i dramatikken – draumspelet. Det er sanninga slik ho trer fram i draumen som her blir dyrka, ikkje den daglegdagse og fotografiske. Strindberg blir meir oppteken av dei dikteriske sidene ved dramatikken, og denne dansen som han lar utspele seg i Dødsdansen, er uttrykk for denne viljen til å vende tilbake til metaforane og til dei rituelle sidene ved teatret, og sjølvsagt: Han vil sleppe det ville undermedvitne og ekspressive til overflata."

KILDER:

Repertoar på Det Norske Teatret 1913-2014. Overlevert Sceneweb 08.09.2015.

Det Norske Teatret, detnorsketeatret.no, 21.05.2013, http://www.detnorsketeatret.no/index.php?option=com_play&view=play&playid=364

Heddaprisen, heddaprisen.no, 10.06.2013, http://www.heddaprisen.no/pub/heddaprisen/main/?aid=1176

Skribent og dato ukjent, Vårt Land [Oslo]: 
"Det handler om hvordan vi driver med hverandre, om manipulering og maktkamp som dessverre aldri går ut på dato."

Skribent og dato ukjent, Dagsavisen [Oslo]:
"Strindbergs totale mørke kler Det Norske Teatrets Scene 3 overraskende godt."

Skribent og dato ukjent, Klassekampen [Oslo]:
"Gripende dødsdans (...) En sterk tolkning med øyeblikk av ren teatermagi (...) Det slår gnister av samspillet mellom de tre, og replikkføringen får briljant fram komikken som også ligger i teksten."

Andreas Wiese, dato ukjent, Dagbladet [Oslo]:
"Dette er meget god skuespillerkunst, elegant og overraskende regissert av Sigrid Strøm Reibo (...) Ingrid Jørgensen Dragland og Paul Ottar Haga spiller strålende teater i en friskt mørkt versjon..."

Karen Frøsland Nystøyl, NRK Kulturnytt [Oslo]:
"Kulden er innimellom til å ta og føle på i Det norske Teatrets oppsetning av August Strindbergs Dødsdansen [...] den beste norske Strindberg-oppsetningen i jubileumsåret."